De grootste verschillen fysiek en mentaal

Bij turnen draaide het eigenlijk alleen om winnen, spieropbouw, lenigheid en vooral presteren. Door veel te trainen, ik trainde dagelijks en de duur van de trainingen varieerde tussen de 3,5 en 6 uur per dag. Elke dag 1 uur kracht, 1 uur flexibiliteit en de andere uren dezelfde oefeningen over en over herhalen. Het draaide allemaal om perfectie, vooruitgang, sneller, sterker, hoger.

Wanneer ik kijk naar de yogaseries die ik doe, dan gaat yoga voor mij ook over fysieke inspanning, maar dan op een heel andere manier. Het tempo ligt lager, de asana’s (zo noemen we de yogahoudingen) worden langer vastgehouden (afhankelijk van het type yoga) en yoga gaat bijvoorbeeld tijdens de hatha lessen over het ontspannen van de spieren als je eenmaal de houding hebt aangenomen.

Waar turnen alleen draaide om presteren, competitie, winnen, en het doel was de beste te worden geldt voor yoga dat het beoefenen van yoga zelf het doel is.

En het zit er misschien wel ingeramd dat presteren belangrijk is, want ook bij mijn yogaoefeningen wil ik graag resultaten zien, maar dan niet als doel. Ik zou liegen als ik zeg dat ik niet tevreden ben met de vooruitgangen die ik soms bij mezelf ervaar, maar vooral ook zie bij mijn deelnemers. Sommigen zullen zeggen dat dat niet erg yogis is gedacht, maar een asana langer kunnen vasthouden, sterker worden, flexibel blijven, en nogmaals, niet als doel, maar als onderhoud van het fysieke lichaam. Dus niet de handstand als einderesultaat, maar om in vorm te blijven en de geest te kalmeren.

Maar eerlijk? Dit inzicht heeft een lange aanloop gehad. 20 jaar geleden begon ik met yoga (en tot zelfs 3 of 4 jaar geleden), wilde ik de beste zijn in de yogales. Ik vergeleek mezelf altijd met anderen, was meer gericht op de buitenkant dan op de binnenkant.

Op mijn 36^e rolde ik mijn mat uit op zolder. Zelfs daar probeerde ik perfectie na te streven en dat terwijl niemand het zag. Dit deed ik niet bewust. Pas toen ik me begon te verdiepen in yogafilosofie en de gesprekken met de psycholoog over mijn turnverleden kwam ik tot dit inzicht. En zelfs bij mijn laatste yogaopleiding, de 300 uur advanced hatha opleiding in Griekenland, leerde ik nog meer de kracht van yoga.

Ik leer steeds meer van mijn lichaam te houden. Wat een mooie paradox is. Ik sprak jaren over die rechterkant van mij. Mijn nekwervels zijn beschadigd op mijn 14^e na een val van de brug met ongelijke leggers, mijn rechter elleboog is al kapot vanaf mijn 9^e waardoor ik een chronische golf en tennisarm heb, mijn pols kan beperkt flexen a.g.v. een te lange ellepijp (wat een specifieke turnkwaal blijkt te zijn) dus die arm is al mijn hele leven de reden dat ik geen bal kan gooien, niet kan tennissen, badmintonnen, hockyen enz… kortom een grote frustratie.

Daarbij ben ik altijd gepest en uitgescholden op school omdat ik zo klein en dun was, en in de turnzaal was ik te lang en te dik. Let wel, zelfs toen ik nog slechts 9% lichaamsvet had werd gezegd dat er nog wel wat afkon. Toen ik stopte met turnen groeide ik binnen een jaar 20 cm en kwam evenzoveel kilo’s aan.

Sinds klein meisje worstel ik daarom al met voeding. Tijdens de gesprekken met de psycholoog leerde ik weer van mijn lichaam te houden, te praten of mijn lichaam, mijn arm etc.. En dan nu eindelijk de paradox, tijdens de hatha-opleiding mocht ik van mijn master alleen nog die zeggen, omdat het niet mijn lichaam, maar slechts een omhulsel om verder te komen. Hoe dat verder zit weet ik nog niet precies, opvallend vond ik het wel.

Yin en Yang in Balans
Dan nog een andere ontdekking. Yoga gaat over balans. Bij turnen draaide natuurlijk ook veel om balans, denk maar aan die 5 meter lange en 10 cm dikke balk. Mijn balans was super! Turnen was vooral yang, actie, in beweging zijn. Waar ik in het begin tijdens de yogalessen ook  altijd wilde dat mijn hartslag omhoog ging, bijvoorbeeld tijdens een stevige vinyasa of ashtanga, leerde ik de zachtheid van yoga tijdens mijn yin yoga opleiding. Waar ik vroeger over mijn grenzen ging om resultaten te bereiken, leerde ik ze nu te bewaken en respecteren. Tijdens een yin les vertel ik mijn deelnemers altijd naar 75% te gaan, omdat daar juist de kracht zit. Sindsdien heb ik een veel betere balans tussen yin en yang.

De Ademhaling
Als turnster had ik altijd een borstademhaling. Mijn buik mocht niet op en neer. Ik heb pas de laatste 10 jaar geleerd om in mijn buik te ademen en dat is iets wat ik nog steeds bewust moet doen, ik voel regelmatig mijn ademhaling omhoog schieten. Door hier bewustzijn mee bezig te zijn is het nu mogelijk om beter en vrijer te ademen.

Tijdens de actievere yogalessen zoals ashtanga en vinyasa, voel ik mijn hartslag en ademhaling versnellen, wat ik fijn vind. En inmiddels kan ik bewust mijn hartslag en ademhaling verlagen tijdens de ontspannende asana’s.

Dat vind ik zo mooi aan yoga. Ik voel me eigenlijk altijd voldaan na een yogales en tegelijkertijd meer ontspannen. 

Mentale Gezondheid
Dan is daar nog een laatste belangrijk verschil. Als klein turnmeisje leerde ik op 7-jarige leeftijd al onzichtbaar te zijn, te luisteren naar wat me werd verteld, aan verwachtingen te voldoen en altijd teleur te stellen. Want wat ik ook deed, het was niet goed genoeg. Er was altijd wel een trainer, andere turnster, zelfs ouders van andere turnsters en tot slot natuurlijk altijd de jury die kritiek had. Er waren veel nare opmerkingen, afgunst, jaloezie. Ik mocht veel dingen niet eten, was te lang, te dik, niet sterk genoeg, niet lenig genoeg, niet goed genoeg….Ja, dat ik niet goed genoeg was en hier eigenlijk niet hoorde, werd mij vaak verteld. Zelfs toen ik een 9,8 turnde was het niet goed genoeg, toen ik 2^e van Nederland was was ik geen eerste… Hoe anders ervaar ik dat bij yoga.

Tijdens yoga voel ik dat ik mezelf kan zijn. De yogamat voelt als een warme en veilige haven waar de gymzaal vijandig en koud was. Waar ik als kind hoorde dat goed niet goed genoeg was, is dat op de mat wel het geval. En elke dag leer ik bij. Ik kijk uit naar de komende periode waarin ik mezelf nog meer ga verdiepen in yoga, yogafilosofie. Ik hoop (en ik weet dat ik dat zal doen) om nog meer te leren en yoga verder te integreren in mijn leven.

Lieve jij, lieve, leser, wees aardiger voor jezelf, doe niet aan zelfkritiek, geen vijandigheid, heb geduld, jij bent de moeite waard!

Namaste en tot de blog.